ارزیابی خطر زمینلرزه ـ گسلش در منطقه کرمان ـ رفسنجان (جنوب خاور ایران)

چکیده: منطقه مورد بررسی دارای شواهد ریخت­زمین­ساختی است که به خوبی به همراه رخدادهای لرزه­ای،  بازگوکننده فعالیت جوان زمین ساختی می باشد. در این مطالعه گسل‌های موجود بر پایه شواهد زمین‌شناختی و لرزه‌ای رده بندی شده اند، که با استناد به آنها، نقش هر دسته یا سامانه گسلی، در لرزه‌خیزی و اهمیت آن در برآورد خطر لرزه‌ای، آشکار گردیده است. مطالعات نوزمین ساختی و ریخت زمین ساختی این مطالعه، وجود گسل های بسیار جنبایی را نشان می دهد که تاکنون فعالیت حال حاضر تعدادی از آنها گزارش نشده است. گسل های زمینلرزه‌ای فعال شناسایی شده، رسوبات کواترنر را قطع کرده‌اند و تعدادی از آنها مسبب زمینلرزه دستگاهی بوده اند. براساس نقشه بدست آمده از میزان پراکندگی شکستگی ها در منطقه، بیشترین میزان شکستگی  در بخش­های جنوبی گسل کوهبنان و شاخه های فرعی آن، پایانه شمالی گسل گوک و پایانه جنوبی گسل نایبند، در امتداد گسل جرجاک و بردسیر دیده می شود. این میزان شکستگی مرتبط با پهنه های گسلی برشی و فشاری موجود در منطقه هستند که با زمینلرزه های کوچک و بزرگ زیادی همراه می باشند.